Jean Claude Correia

Correia legt zijn emoties vast door papier te vouwen. Voor hem weerspiegelen de vouwen de lichtbeelden van ons universum. Onze blik waardeert en tast deze wereld af, waarin wij om beurten inwoner en vreemdeling zijn. Een enorme nieuwsgierigheid neemt bezit van ons. Wij vullen ons innerlijk met deze energie, waarna wij, om ons te ontladen, iets moeten maken, produceren, iets zichtbaars moeten scheppen. Voor hem is het vouwen een reis in het heden, waarin het verleden en de toekomst uitgevonden worden, zonder scheuren.